Masz rację i dlatego zgadzam się z Tobą. zawsze kiedy widzę góry , jestem w nich z różnych powodów a przedewszystkim z pasji przebywania w nich odczówam podobnie jak Ty. Dobra robota ! startuj w Biennale Fotografii Górskiej w Jeleniej Górze za 2 lata a będziesz miał wiele do wyrazenia wśród podobnych sobie. Z górskimi pozdrowieniami, Nieszkot

Śliczne kolory. Widzę, że masz talent i wyobraźnie. Zapraszam na swój fotoblog – http://mentalnykot.blog.onet.pl/ Pozdrawiam.

Piękne kolory… krajobraz jak z bajki Gratuluję wprawnego oka

Po prostu śliczne

Proszę, są jednak tacy, którzy swoich blogów się trzymają kurczowo… Może to i dobrze.Zdjęcie, tak jak dawniej, zachwycające. Pod każdym właściwie względem.Pozdrawiam.

Mamy podobną pasję…Potrafisz uchwycić moment.Pozdrawiam!

Witaj Ameli )Nareszcie jesteś, a już myślałam, że na dobre przeprowadziłaś się do Tylmanowej … Tam gdzie spokój, szum lasów i kojący cień Radziejowej. Oj, pięknie tam było … ale jeszcze nie raz będzie 8D

Każdy z nas pielęgnuje magiczne wspomnienia – małe wielkie skarby. Tak bardzo nie chcemy ich zapomnieć lecz czas nieubłagany okrywa je mgłą….lecz przychodząc tutaj wspomnienia wracają, ożywają i oczy się śmieją, radość myśli wypełnia… tak było…przypomina mi się…widziałam prawie tak samo…Ostatni wieczór pod Wysoką wyglądał podobnie jak powyższe…gdyby tylko rozdmuchać dramatyczne chmury….i ten maszt… na Prehybie mocno świecił nocą na pożegnanie. I w pierwszej chwili pomyślalam…, ale smok Radziejowej z Beskidu Sądeckiego inną ma linię grzbietu Po trzech tygodniach w objęciach nieba i szeptu górpróbuję odnaleźć siebie.Zapaliłam świeczkę, bo światło żarówki takie obce.W lusterku niby ja, ale inna… zmieniona latem, przeżyciami.Włosy urosły mi dużo, ale oczy te same.Już nie kołysze moich snów wartki nurt strumienia.O świcie trzesk ognia nie budzi wrzątku w czajniku.Brakuje przestrzeni, powietrza, horyzontu błękitnego, nieba gwieździstego,pozanych ludzi i rozmów bez liku… do świtu.Czyste buty w kącie stoją, dziwnie wyglądają bez błota,nareszcie odpoczną, wyschną do końca.A ja już bym znowu poszła, pod górę… w nieznane…po kolejne marzenia w sercu skrywane.Pozdrawiam cieplutko tych którzy wrócili i tych, którzy wyruszą…

Pięęęęękne moje bieszczady.Mam tylko pytanie.Jakim sprzętem robisz zdjęcia?

To takie piekno, za ktorym chce sie isc. Obrazy, ktore chce sie w sobie zachowac na zawsze. Kolory ….

Tkwi w człowieku … nienasycone pragnienie odkrywania ‘swojej Ameryki’, raz po raz i znów od nowa. Szukamy ‘nieznanych lądów’, nowych światów nawet, gdy są w zasięgu ręki. To podróżowanie daje nam odrodzenie, wskrzeszenie, nowe życie … i samookreślenie .

Mam to samo, gdy idę w góry ze swoim Fuji … Nie czuję się wtedy ‘pojedyncza’, odizolowana ale zawsze przeżywam wszechogarniający zachwyt z tymi, co patrzą wyczulonym okiem …

Poprostu boskie,cudne ,nie wiem jak określić twoje zdjęcia.najpiękniejsze te z okolic Jaślisk

Piękny ten Twój pomarańczowy świat.

Boso, ale z czołem podniesionym ?A czy wiesz, Waldku, że w pogoni za tęczą można stać się … niewidzialnym ? Trzeba jednak wymówić zaklęcie: ‘Oko Braill’a, włos maty, szynka anorektyka’, potem zakręcić się na pięcie trzy razy w lewo i pobiec na drugą stronę tęczy. Czy to działa ? Nie wiem, bo tęcza zawsze znika zanim ją dogonię … ;D

Ja prawie tak samo… prawie… bo w gumiaczkach. To był dobry wieczór

To dziwne Hm… ja wczoraj tez biegalam z aparatem polujac na widoki – boso .

Nic! ani wysokie szczyty gór ani gorące plaże nad Morzem Śródziemnym nie robią na mnie takiego wrażenia jak taka polna ścieżka. Myślami wracam do moich 25 wakacji, które spędziłam na wsi i wędrowałam takimi właśnie ścieżkami:) Aż mam gęsią skórkę. Gorąco pozdrawiam!

Brakuje mi takich dróżek, chociaż wcale nie ą daleko, czas skurczył się tak bardzo, że starcza go tylko na asfalt Wciąż tu zaglądam, by nacieszyć oczy Pozdrawiam serdecznie

doskonale

…ściezek lata,bo ja jestem zakochana w letnich łąkach…….u mnie też są takie(choc na mniejszą skalę) , i ja je eksploruję …na rowerze…))))

Nic, tylko wedrowac. Dzieki Tobie- wedrujemy i my. Pozdrawiam!

Po prostu niesamowite -niejednokrotnie nie można oderwać oczu od tych widoków.Raj dla duszy !

Wspaniałe widoki. Chciała bym tam być natychmiast.Oderwać się od szarej codzienności. Gratuluję talentu.

Piękne zdjęcia…piękne widoki… piękne…pięknie…piękne….nie można oczu oderwać…….pozdrawiam

Fantastyczne ujęcia. Przedstawione piękno krajobrazu działa jak balsam, aż miło popatrzeć.Pozdrawiam

Cudowne zdjęcia. Pierwsze skojarzyło mi się z filmem „Mgła”. Pozdrawiam.www.fotografka-92.blog.onet.pl

„… nacieszyć…” pozdrawiam

Tak, ciesze oczy i dusze. Pozdrawiam!

chmury, ach te chmury … cudne ! Pozdrawiam Beata.

Jesienią właśnie nad tymi skałami widziałam i słyszałam krążące orły.To było niesamowite,cudowne uczucie…

Troszeczke słoneczka piękne baranki.www.fotokula.blog.onet.pl

Wygladaja jak plonace lasy Kalifornii. Piekne ujecie slonca.

O LOL! Powodzenia w prowadzeniu bloga! Jeśli chcerz wejdź na … … p-h-b.xx.pl

tak czekałam na te zdjęcia… marzę by spotkać początek dnia będąc na górze…

poczuć się jak w niebie …

Jak ująć w słowa?…… Jak opowiedzieć?…..Pytają oczy….-usta pytają….Jak ująć w dłonie puch chmury białej?…Czy strach stopami dotknąć jej całej?…A może w dłoniach zanieść ją komuś?….Może położyć na dłoniach jasnych…Popatrzeć w oczy, których spojrzenietam nie dosięgnie….I w rękach własnych….-zanieść to niebo….Z wyrazami podziwu i szacunku….. Anna

Przez 80% czasu przypominała łódź podwodną ale zdarzały się przejaśnienia

Masz rację – trudno opowiedzieć takie momenty, bo widząc takie piękno człowiekowi zapiera dech w piersiach i odbiera mowę…Dziękuję za piękne zdjęcia, które przywołują wspomnienia… Wpatrując się w nie czuję, że Bieszczady mnie wzywają, wołają … bo przecież rok bez Bieszczad to niespełniony rok, wybrakowany.Z niecierpiliwością czekam na następne zdjęcia

Nie ale blisko dyżurki, z podejscia na Krzemień.

czy to widok z dyżurki pod Tarnicą?

To wlasnie jest RAJ.

Ma pan racje, nic nie zastapi widoku Bieszczad…mimo ze pochode z rejonu Sudeckiego i karkonoskiego jednak bieszczady to najpiekniejsze gory, tam sie czuje wolnosc i spokoj.Gratuluje zdjec! PieknePozdrawiam ALa

Jak milo zobaczyc cudowna zielen traw. Wrocilam z gor, gdzie czerwien skal, wysoka temperatura dolin i samotne wodospady. A tutaj tyle radosci i ochlody! Pozdrawiam!

Już nie mogę się doczekać kiedy znów zobacze ten widoczek na własne oczy :] (niedługo, niedługo…) pozdrawiam serdecznie!!!

Wlasnie kilka dni temu bylam w Jurajskiej Dolinie i na Przełęczy Cieśniawa. Piekna trasa, upal a strumien orzezwia i dodaje uroku.Drzewa oslaniaja, daja cien.Ilez ostow, jakie motyle!Tak malo tam ludzi!Wszyscy leza pokotem jeden na drugim na basenach orawskich, krzycza, laza po sobie, o plywaniu mowy nie ma.Z Siodla Umarla (jakos task) mozna isc od strony Slowacji na grzesia i na Bobrowiec.Dlaczego jestesmy tacy leniwi?Zachecam .

Witaj,jestem pod wrażeniem…Pozwolisz, że trochę ochłonę, a potem się rozejrzę;-)Pozdrawiam serdecznie.

eeech! Jeszcze z trzy tygodnie i też będę przedeptywał te ścieżki.Jak co roku:dzieci z żoną nad Solinę a sam plecak i w góry…

wymarzone miejsce dla Indian i poetów

Oj, Czado ! Bałamucisz nas tymi widokami … i już nie wiem, co jest piękniejsze ? Czy czerwienie, rudości i fiolety października, czy te letnie, słoneczne zielenie na połoninach … ech Zaostrzasz mi apetyt na jesienną „ucieczkę” w Bieszczady.

Panie Waldku!dziekuje, tak wlasnie bylo i tak to pamietam wciaz…Zycze spokojnych nastepnych dwoch tygodni,a wrazen raczej tych zielonych,i wschodow i zachodow i wszystkich innych pieknych por dnia i nocy.

Wspaniale jest odwiedzać Twój blog i móc zobaczyć takie cudne widoki. Przepiękne miejsca i wspaniałe zdjęcia. Jak miło pomarzyć… ))

Nic nie zastąpi takiego widoku…oby takich widoków jak najwięcej…piękne…:)))

Wzruszająco.Tyle odcieni zieleni, tyle odcieni nadziei na bezpośrednie spotkanie z takim widokiem. Dzięki.

czekam na wrzesień, żeby zobaczyć to na własne oczy…

hehe, i znów rzuciło Cię w nasze piękne Bieszczady..

…jak obraz średniowiecznych mistrzów…wszystkie zdjęcia są przecudne. A Bieszczady uwielbiam:)

brak mi słów …

Piękne są te sylwetki samotnych drzew spowitych tajemniczą mgiełką na horyzońcie.Co stworzone przez P.Boga jest piękne!

I jeszcze się pozachwycam tym porankiem, jednym z piękniejszych…I podziękuję za „całokształt” .

przepiękne zdjęcie . cudowny widok

Niebywały ten widok, udał Ci się nadzwyczaj.pozdrawiam

Jej, aż dreszcz mi przeszedł po plecach. Pięknie!

Witajcie Kochani po dłuższej przerwie ! Wakacje , więc rozjeżdżamy się po kraju ( minęłam się z Ameli, która pojechała niedawno w Beskid Sądecki ). Mnie przywiało z Pienin, Radziejowej i Słowackiego Raju. Pozdrawiam wszystkich spotkanych na szlakach cudownych ludzi, spragnionych gór.W Warszawie, po urlopie wraca tęsknota za pięknem natury, za letnimi impresjami … W Rymanowie dzień budzi się w ciepłych barwach, mgły znikają. Pagórki ziewają, przecierają oczy i poprawiają urodę … Jakby ktoś ustawił gigantyczne, mleczne lustro za drugim pasmem wzniesień, w którym odbija się i przegląda wciąż zaspana okolica …

Dech mi zaparlo.Jest piatkowe popoludnie,za oknem zatloczona,zakurzona ulica,halas i nagle…pejzaze karpackie !!! Dziekuje.Osiem lat na „wygnaniu”.Nowy York 11 lipca 7 wieczor.

to sny i marzenia snują się nieśmiało nad ziemią ..

Fajne, takie dwie warstwy. Ogólnie ładnie zdjecia.Pozdrawiam

BYLAM TAM -TAM NAPRAWDĘ JEST PIĘKNIE!POZDRAWIAM! MILO MI BEDZIE GOŚCIĆ CIĘ NA MOIM BLOGU-ZAPRASZAM lusiap@vp.pl blog jedynaczka

jest cudownie…:)))