> cudowna mieciutka biel, boskie pierzynki widziane w dziecinstwie tak czesto,az serce drrzy a..oczy …moknama

Patrzę, gały wlepiam i się oblizuję … Biel bitej śmietany, biel bezów na urodzinowym Waldemara torcie ( już niedługo !? ), przykurzona biel na powierzchni sera bree, białawo-kremowy kożuszek na stygnącym mleku, lody śmietankowe z wiórkami kokosowymi …. Idę do zamrażarki, sprawdzić zawartość.

W Bieszczadch, na Dziale i na Małej Rawce.

a gdzie to tak pieknie? Pewnie i tak sie nie wybiore ale ciekawosc zzera

Wow!

ho ho ho, ale posypało śniegiem ) ale przynajmniej ciekawe fotki pozdrawiam serdecznie i zapraszam do siebie do nowego bloga http://www.dominiksmolarek.blog.onet.pl

I znowu się odezwę…ale to jest PIĘKNE…Tyle powinno wystarczyć…www.fotopata.blog.onet.pl

Kocham slonce o kazdej porze roku. To- jest piekne!

Wiecej takich zdjec poprosze! Az trudno oderwac od nich wzrok:)

Pięknie Pan przybrał w słowa tą fotkę.Podzielam to przemyślenie.Zawsze ilekroć oglądam Pana zdjęcia pojawia się na mej twarzy radość bądż też „odlatuję w siebie”-DZIĘKUJĘ.

Dzięki Tobie nie wątpię już w piękno świata.

Magia miejsca, magia chwili ….

alez nieskazitelnosc

Chcę w góry!!! Właściwie nie powinnam narzekać, bo i u nas biało, a na dodatek dziś dostałam super wiadomość: za miesiąc jadę na 3 TYGODNIE w Beskid Sądecki !!! Będzie śnieg- czy nie, i tak jestem w siódmym niebie!!! Ależ się cieszę ))

Racja. Przed wojną owce wypasano na połoninach, wsie były gwarne, a takie Sianki mieniły się kurortem pełną gębą, gdzie zjeżdżała się śmietanka towarzystwa. Takie drugie Zakopane. A dziś, cóż … Pozostała tylko mała mieścina wokół stacji kolejowej, na dodatek już nie nasza …

dobre!

Tak,tak przed wojną………,to i jabłka były czerwieńsze,ogórki zieleńsze i bzy mocniej pachniały,a pomidory to były jak arbuzy i w ogóle,tylko kto to już dziś pamięta,panie.

Szłam Połoniną Caryńską 9 lutego, czyli prawie się minęliśmy tylko, że 9 nie było tak dobrej widoczności…. zdjęcia jak zwykle piękne….pozdrawiam

Wiesz, zdjęcia robią wrażenie, ale ty jesteś bardzo zarozumiały, bo odpowiadasz na komentarze tylko nielicznymMoże byłoby lepiej, gdybyś nikomu nie odpowiadał

O mój Boże… ależ zatęskniłam za moimi górami… spraw, bym mogła tam jak najszybciej powrócić;-)Pozdrawiawiam najserdeczniej i dziękuję za cudowne zdjęcia;-)

…czekając aż przyjdzie sen zastanawiałam się czy to Bieszczady…. a jednak. Dzisiaj Caryńska swoim charakterystycznym garbem wiele podpowiedziała. Ech i jakoś tak zatęskniło się za Połoninami, ożyły jesienne wspomnienia i pomysł, by zobaczyć je kiedyś wiosną Ale na razie mamy zimę i niech się w końcu zadomowi, bo już przyszedł luty „kuj buty”, a na termometrze powyżej 0. Wiadać, że Połoninki też trochę ze śniegu wylniały. Myślałam, że tam będzie go do połowy słupków granicznych I mam pytanie, czy tajemniczy obłok na drugim foto to mgła, czy „dymiący” śnieg?Pozdrawiam

piękne (tylko to jedno słowo)

…” kto mi dał w skrzydła, kto mnie odarł z pióry” i zamienił w tego miejskiego nielota, którym jestem ? Gdzieś tam, może na szlaku rowerowym za chałupami Wisłoczka jest taka śniegolubna aura …? Może na tej dróżce, co za plecami ma Jawornik a przed oczami ukrytą rzeczkę Tabor trwa taki uśpiony las ? „Las wita nas, las wita was, wita nas …”

A na koncu tej drogi czeka cieply dom, kubek herbaty, koc i spokoj. No, moze i ksiazka. Pozdrawiam!

Taką drogą przyjemnie wraca się do ciepłego domu.

wygląda przepięknie, ale przedzieranie sie przez to biał cudo, już raczej mniejsza przyjemność:)

w strone sloncapozdrawiam

Rozweseliłaś mnie toyotą sąsiadki, do sporych poświęceń jesteś skłonna A ja właśnie dzisiaj kupiłam przewodnik po cerkwiach drewnianych w Karpatach. Jest tam nawet o tym czego już nie ma. We wschodnim Beskidzie Niskim czekają też na pamięć „zbłąkanego” turystę liczne, małe i zaciszne cmantarze wojenne. Większość zbudowano w latach 1915-18 a ich liczba sięgnęła 388 – niestety niewiele z nich przetrwało do dzisiaj. Także wskakuj na urlopowego hucuła i przemierzaj serce Łemkowszyzny z radością. Ja tam będę w przyszłym tygodniu, tylko co, gdzie i jak? zupełnie mi niewiadomo. Można powiedzieć – jadę w ciemno. Chciałabym choć na trochę dołączyć do Ciebie w wiosennej wędrówce, tylko czy będę mogła dopiero marzec pokarze. Do spotkania TU lub TAM…Pozrawiam serdecznie

Ach, to ten cudny krzyż przy szosie za Szklarami w kierunku na Królik Wołowski … na moich zdjęciach cały w majowych, kwitnących zaroślach U Ciebie, Waldku jakby nadrealizm lub wręcz surrealizm w fotografii . Niebo jak tafla jeziora, w którym przegląda się płonąca planeta, ziejąca kosmicznym żarem w twarz wody …

super refleksy na śniegu

I wschód słońca, ognisty, piękny… Aż miło sercu…

Zimno, ciemno, pieknie .

a gdzie to? okolice Królika?…

Stała po śniegiem Panna Zielona…

Siemka! Przepraszam ze to spam ale na zagadki5.blog.onet.pl jest konkurs, w ktorym jest do wygrania 150 kom. Dziś jest ostatnia szansa może jeszcze za jakies dwa dni bedzie 1 etap czyli 27stycznia. Zglos sie. Jezeli nie masz ochoty to moze zamow sobie szablon lub zglos sie do oceny a moze wymianke?

Niedawno tu trafiłam i aż mnie zatkało. Twoje zdjęcia mają w sobie to coś, co woła gdzieś głębiej, wyżej, dalej… Aż mi się łza zakręciła z bezsilności, że mogę na to tylko popatrzeć. Pozdrawiam

Góry poza szlakiem mają swój urok Byłem kiedyś obok na Jaworniku Zabrakło czasu skręcić na Polańską

Czy wiesz,że robisz najpiękniejsze zdjęcia na świecie? )))

To widok z zarastających polan podszytowych Polańskiej (inaczej Horbki Sabaryniackie) w kierunku na Darów, z lewej w głębi pasmo Bukowicy. Pozdrawiam.

zima…piekno uchwycone i zatrzymane przemawia i oddziaływuje na wszystkie zmysły.czuje się delikatność i puszystość roziskrzonych płatków sniegu.pijąc gorąca herbatę delektuję się pięknem zatrzymanym dla nas…serdecznie pozdrawiam

Biala Pani zagoscila na dobre i wciaz zachwyca niezwykloscia swej urodypozdrawiam cieplo w zimny dzionek

Zdjęcia jak zwykle wspaniałe.Aż słów brak.!No ale jak się ma w zasięgu takie krajobrazy ,to aż ręka świerzbi ,żeby pstrykać . {nic nie ujmując Twoim umiejętnościom]U mnie, nad morzem,śniegu nie było i nie ma.Więc choć tu mogę nacieszyć oczy zimą.Pozdrawiam.

Piękne są te krajobrazy

I ja dziękuję.Za miłe słowo.I to właśnie dzisiaj.Aniołowie Stróżowie mają naprawdę sielankowe pomysły.Podziwiam fotografie.Ja pstrykam od podstawówki, ale do talentu mi daleko.Odwzajemniam się Słowem, które jakoś gra we mnie ostatnio w tak zwanym międzyczasie myśli:”Our God is awesome God, He reigns from heaven above…” by Michael W. SmithxStaszko

chciałabym tak niewidzialnie iść u twojego boku!!!

i znów – niewyobrażalnie piękne. i wciąż więcej i więcej.. dziękuję

Popowa Polana lubo Kamionka. Magia Działa.

Widzę, że góry nic się nie zmieniły jak zawsze piękna zima… Minęło już ładnych pare lat odkąd ten blog istnieje a autor ciągle w formie. Super, że dzielisz się swoją pasją. Moja miłość do tamtych regionów nigdy się nie zmieni…Pozdrawiam

cudowne… piękny widok

niesamowite! jak to mozliwe ze wygladaja jakby byly na koncu wiodącego szlaku? magiczne zdjecie:)

WOW

Piękne te góry w oddali. Ja nie lubię zimy… ale ta pora roku w górach wygląda przepięknie, bajkowo. Dodaje górom uroku