Mistrzu Tyś jest inspiracją http://alex.falba.net/

Te zdjęcia mi się bardzo podobają. Tęsknota za górami mnie chyba ogarnia coraz większa.. nie mam daleko do nich na szczęście.Pozdrawiamhttp://argo.bloog.plhttp://avangarda.bloog.pl

Ojej! Czy na tym pierwszym to slady Yeti?

Z Suchych Rzek na Orłowicza końskim szlakiem. Dopiero w domu z TV dowiedziałem się, że droga z Wetliny do U.Górnych była nieprzejezdna. Czasem ma się fart Pozdrawiam

Zimę poczułam……

Uff, jak cudownie, tylko żal,ze samemu nie można tego zobaczyć naocznie.Ale dzięki za to ,że jesteś i możesz nam serwować takie piekne widoki.Pozdrowionka

czesc, blog godny podziwu, ciekawe notka mozna sie cos dowiedziec mój blog to http://www.sebastian-kuchta-speedrower.blog.onet.pl/ i mam nadzieje ze zostawisz u mnie komentarzyk, a jak by ci sie chciało to mozesz zagłosowac w sondzie ,narazie licze na twój komantarz do zobaczenia bardzo piekne widoki

Przypomniało mi się zdjęcie z dzieciństwa z moim dziadkiem Władziem. Zimowy zagajnik w koło nas. Mam jakieś cztery lata, brązowy kożuszek z kapturkiem na głowie, a dziadek unosi mnie na rękach do góry z promiennym uśmiechem tak, że głową sięgam do obsypanych śniegiem gałęzi. Dziadek ma na głowie pasiastą czapkę z pomponem w kolorach miodu spadziowego, słonecznika i laskowego orzecha …. Dziadziuś dziś ma 94 lata i trzyma się jak może, ale bliżej mu już na Niebiańskie Połoniny. Dziadek był w Bieszczadach jako kierowca w transpoprcie ciężarowym, skierowany tu w 1946r i swoje widział … Potem wracał tu wielokrotnie dla piękna i magii tych ziem.

no właśnie…zdjęcie prze-piękne……ale ja nie lubię zimy bo oprocz pięknych takich chwil jest:dużo błota,plucha i słota….hi! i o!..i wielokropek;-)

…i to jest piękne! Miejmy nadzieję, że za kolejne czterdzieści też tak będzie. I ktoś będzie szedł szlakiem doznając tych samych wrażeń… zastanowi się przez chwilę… Ilu nas tędy przeszło? Czy kiedyś się wszyscy spotkamy? Jak będzie wyglądać Tamta Połonina? Pozdrawiam serdecznie

Patrząc na zdjęcia słyszę skrzypiący pod nogami śnieg

Super fotki, jak zwykle! Ale nie o tym … Uwielbiam zimę, snieg i uwilebiam Bieszczady. Niestety troszke mam do nich daleko. Ale już niedługo Święta no i Sylwesterw w Biszczadach. Chciałbym wejść na Tarnicę i do Chatki Puchatka na Połoninie. Widziałem kilka zdjęc z zimy, wygląda super taka oblodzona. Już szykuje dobrą odzież i sprzęt foto … Pozdraiwam i dzieki za fotki i przybliżenie troszke Bieszczad ….

swietne zdjecie )) a najlepiej misie zrobilo, gdy wyobrazilam sobie, ze tam jestem.

Niech Pan nie kusi do powrotu w urocze miejsca.

świetne kolory – kremowy, biel i niebieski. wspaniałe

To nie perspektywa tylko śnieżnobiały orzeł, który zrywa się do lotu.Taki wspaniały, pełen majestatu, potężnyPo prostu marzenie…

Piekne …

Będę w Bieszczadach w grudniu.

Żeby tak było na Święta

Przepiękne zdjęcia! Ukojenie dla oka.. Poprostu wspaniale Mam tylko pytanie do autora tych zdjęć. Jakiego sprzętu używasz do robienia tak pięknych fotografii??? Z góry bardzo dziękuje za odpowiedź

Gdy jestem zmęczona lub smutna oglądam Pana zdjęcia i odpoczywam, odpływam… Super relax. Dziękuję.

śliczna zima na tych sympatycznych zdjątkach. Widzę tutaj pokrewną duszę, też kocham góry i również interesuję się fotografią zapraszam do mnie -> http://www.satu.blog.onet.pl

Dodam jeszcze… uwielbiam Twoje zdjęcia

Nie sądzę by ten śnieg utrzymał się. Ale zima dała popis swoich możliwości. W końcu śnieg o tej porze roku jest dużo lepszy od deszczu. Pozdrawiam.

Widze ze duzo sniegu jest w Bieszczadach. Troche zazdroszcze, poniewaz tutaj w Salamance wogole niema sniegu a temp teraz jest w granicy 15C pozdrawiam z Hiszpanii!!!

jestem gotowa na to zeby wsiasc w pociag przespac w nim te 14 godzin i wysiasc w innym siwecie Ale chcec a moc to roznieca Bardzo sie ciesze ze dzieki Panu moge byc na bierzaco ze zmianami w krainie Aniolow Uwielbiam Pana zdjecia! (mimo ze zima jest blee;)>

bez komentarza !!!!!!!!!!!!! ( ja pisze noty godzien.Kazda nota to dłllllllugie opowiadanie ) Ze 100 zdan !!

prawde mówiąc ma Pan spory –==talent==–mowie calkiem szczerzete zdjecia na blogu sa poprsotu piekne:)jak moglby Pan wejsc ;]serdecznie zapraszam na http://www.foto-tomek.blog.onet.pl

Weszłam tam wiosną,ale teraz też bym chciała…Piękne.

oglądam regularnie zdjęcia, aż zazdroszczę bliskości gór, ja w ten weekend w Gorce:)pozdrawiam

Co tu dużo mówić. Świetne zdjęcia…

U nas w Warszawie zima odpłynęła wczoraj w strugach deszczu i burzy.

To już naprawdę tegoroczna?

Znowu bingo!

piękne chciał bym sie tam wybrać w zimowej porze

No to już tańczymy z Panią Zimą

A mnie jeszcze cieszą ludzie na szlaku do Chatki Puchatka i na Szczycie Połoniny Caryńskiej.

Ależtam u Ciebie już zimowo sie zrobiło, u nas jeszcze jesień coraz bardziej słotna , ale jesień. Dzieki za piekne widoki.Pozdrowionka

Kochająca Bieszczady dziękuje…

Obłędną chęć malowania wywołały u mnie późniejsze zdjęcia: Kochającym ziemię i te z 25 listopada…pomarańcz jaki sie tam jawi to nie lada wyzwanie, chwila nieuwagi i godziny mieszania farby mogłyby pójść na marne…mój profesor zawsze powtarzał, że najtrudniej malować jest odcienie żółtego – muszę to kiedyś sprawdzić…

Skąd idziemy i dokąd zmierzamy, zostawiając ślady na piasku, ślady na wodzie , ślady na śniegu … ? Za czym gonimy nie dostrzegając tak ulotnego piękna ! Ta biel „nie jedno ma imię”, a ja chciałabym być teraz Chełmońskim i zasiąść z paletą, płótnem i pędzlami przed jednym z tych zdjęć. Mogłabym wtedy zmierzyć się z tą intrygującą żółcią w plamie traw po środku białej połoniny. Bajeczne! Twardy orzech do zgryzienia !

hej;]świetne zdjecia gdy ogladałam je z przyjaciółką odrazu zrobił się nim mało że są ludzie ktoży mają taki talent i mogą podziwiać takie wspaniałe widoki;] pozdrawiam

Co za światło w pierwszym zdjęciu…. Srebrzyste! Księżycowe!!!I to cudo w Bieszczadach, prawie pod ręką ))

Powalasz nas na kolana tymi pięknymi widokami…Rób tak dalej.Dajesz mi radość istnienia.Pozdrowienia.

To miejsce jest takie…magiczne… Piękne zdjęcia, niesamowite… Chciałabym znaleźć się tam choć przez chwilkę…http://wizualnie.blog.onet.pl

urzekly mnie Panskie zdjecia, nie przypuszczalam ze Bieszczady okryte biala kolderka moga byc tak fascynujace…musze wybrac sie w tamte okolice i zobaczyc te cuda …pozdrawiam

już dawno nie widziałam tak pięknych zdjęć:)serdecznie Pana pozdrawiam

oczy śmieją się do wspomnień -pięknie—-pozdrawiam

I tu Carrmelito po raz kolejny masz rację. Sam Wyspiański pisał w jednym z listów do K.Maszkowskiego: „Natura, natura, natura – wszystkiego Cię nauczy…jak się kwiat z pączka rozwija, czyś widział piękniejszy ornament – ja nie. Rybie oko skryte w łuski – świetne kolory, czyś widział efekt bardziej dekoracyjny. Żywy tors kobiety, czyś widział piękniejszą komunię…lichy grzyb z pola – cóż za wspaniały kapitel”.Tylko od niej możemy sie uczc tego, co najpiekniejsze, najbardziej szczere i prawdziwe…tylko od niej. Reszta może byc wspaniałą, ale jedynie repliką nidoścignionego pierwowzoru.

śliczne, to drugie zdjecie szczegolnie. swietnie uchwycone „przejscie”

och no nie, jakie to jest prześliczne! Jakie te trawy są puchate… samo piękno… w czystej postaci…

Piękny blog myślę że zasługuje za I miejsce ;]

Dziękuję za te piekne zaproszenia. Mam szczere chęci skorzystania. Oby tylko czas pozwolił. Pozdrawiam serdecznie.

Jak dobrze popatrzeć na takie fotografie, gdy za oknem już zaczyna się zima. Kolory już poznikały, ale jak będzie śnieg, też będzie pięknie:) Z tych zdjęć wyszedłby piękny ilustrowany kalendarz! Tylko które wybrać, skoro jest ich tyle pięknych, a miesięcy tylko 12… Ja z takich starych kalendarzy wycinam fotografie, wstawiam w antyramki i wieszam na ścianach. Łatwe, a jaki efekt! Pozdrawiam ciepło, z herbatą z miodem i cytryną w łapkach! (chora troszkę…)

A teraz lasy przebrały się już w zimowy płaszcz

Lasy grabowe są wspaniałe o tej porze roku

Ziemia Chełminska zaprasza stanowczo!!!

Mazury czekaja na pana obiektyw

Mam nadzieję, że za rok będzie jeszcze piękniej.

Ale odjazd

Jak zwykle rewelacja

Nawet nie wie Pan, jak bardzo chciałabym być w tych miejscach, ktore Pan pokazuje. Co dzień oglądam te „cudeńka” i tylko zmieniam tapetę na moim komputerze, a znajomi patrzą i dziwią się skąd mam takie fajne widoczki. Dziekuję

Jesien ma takie piekne, cieple barwy. Moje ulubione, no moze poza fioletowym Az sie chce wdepnac w te liscie, przechadzac sie po tym lesie i slyszec cudowny szelest pod stopami.

Taki widok musiała mieć pierwsza człekokształtna, gdy zeszła z drzewa na ziemię i w potrzebie nagłej refleksji nad swoim dotychczasowym życiem, spojrzała w górę. Zamarła w zachwycie, odjęło jej władzę w łapach ! Odrętwiałą i rozmarzoną złapał włochaty mastodont i schrupał na wczesny lunch. Ta scenka powtarzała się w każdym kolejnym pokoleniu dopóki nie wigineły wredne mastodonty. Dlatego tak długo trwała ewolucja od małpy do homoerektusa. A tak na poważnie – Czado, cudownie, że sięgasz do pokładów naszej pierwotnej tożsamości. Ona może nas kiedyś ocalić … pod warunkiem, że się do końca nie ucywilizujemy. Ja też spoglądam w niebo i biegam z wilkami. Bywaj !

A wczoraj to wszystko zniszczył i rozwiał śnieg…

Teraz przydałaby się ta odmiana…kto by pomyślał, że dwa miesiące później zimy jeszcze nie będzie. Miejmy nadzieję, że się na nas nie obraziła za słowa:Zima przyszła w nocy, bezczelnie zaskakując…przecież na zimę jeszcze będzie czas Zima jeszcze będzie dłuuuuudo i zdążymy się nią nacieszyć Nienawidzę zimy !!!!!u mnie niech jeszcze nie śnieży – to moje słowaZimo przepraszamy Cię, ale skąd mogliśmy wiedzieć, że jesteś taka „wrażliwa”, często przecież potrafiłaś być „okrutną panią”. Te słowa wypowiedziane były z zaskoczenia, a nie ze złości…wracaj do nas, czekamy na ciebie, prosimy zaskocz nas jak to zrobiłaś w listopadzie…prosimy i tak bardzo za tobą tęsknimy.Jednak natura potrafi być kapryśna i jak widać swoimi siłami rządzi wszystkim na tym świecie, nie tylko zmiennością pór roku, ale i ludzkimi emocjami, samopoczuciem, a niekiedy decyduje o naszym sukcesie lub porażce. Siły natury to potęga, czuję wobec niej ogromny respekt.

Oko zagniewanego Boga, który zmarszył mocno brwi i pyta mnie grubym głosem „Obiecałaś, że się poprawisz?! Hmh! Czy to słowa na wiatr rzucone były?…”. Drżę…, co mu odpowiem. Skłamać?…Nie, nie mogę. Powiedzieć prawdę? Aleee… prawdy nie ma.

Takie widoki mam przed oczami, gdy zmierzch zastaje mnie na trasie po ścieżkach Kampinosu. Wypełzają ciemności, nigdzie żywego ducha, bo wszyscy uciekli już do domu na herbatę z wkładką … a ja mam jeszcze około 5 km do Zaborowa. Cicho i ciemno, bo ptaki już śpią i …. nie ma wiatru. Czasami tylko gdzieś w lesie spadnie sucha gałązka. Słyszę własne kroki i miarowy, wydłużony oddech …i wcale się nie boję. Jestem spokojna i bezpieczna w tych sennych ciemnościach lasu. Ani widu, ani słychu, to dobrze …

Tej prośby nie mogę spełnić. A zimę kiedyś odkryjesz dla siebie. Jest wiele sposobów… Pozdrawiam

Nie przejmuj się ,że za oknem biało i zamieszczaj jesienne widoki ! Zima jeszcze będzie dłuuuuuugo i zdążymy się nią nacieszyć …

Robisz śliczne pejzaże. Źdjęcia są naprawdę dobre =)Chciałybyśmy Cię zaprosić na nasze nowe forum na http://wobiektywie.fora.pl/ Nie ma tam narazie dużo ludzi (tylko my…) ale z czasem będzie więcej…Mamy nadzieje, że wejdziesz i się dołączysz, bo robisz naprawdę ładne zdjęcia =) Jest tam nawet specjalna kategoria „Widoki” jeśli chodzi o Twoje zdjęcia.Sistersy

No, coz- od czasu do czasu mozna pokazac jeszcze ta jesien,ktora zatrzymales na fotografiach, a ktora odeszla. Kolory, pejzaze sa zawsze tak piekne, ze z przyjemnoscia do nich wrocimy. A ze juz zima powoli nastaje i puka do okien? Coz, zime – jak napisales, tez lubisz. My takze! Pozdrawiam jeszcze jesiennie.