Na panskie zdjecia trafilem przypadkowo.Sa piekne,- tak piekne iz od razu zadalem sobie pytanie , pocoz potrzebny jest czlowiek na tej planecie.?Jak to dobrze ,ze jeszcze mam oczy.Gratuluje……..

Tak… mysle, ze nostalgia czesto powoduje w nas powrot do czlowieczenstwa…

A tutaj właśnie ta przeciętność jest najważniejsza -istota tkwi w tym żeby stojąc z boku zostać zauważonym …tutaj sie to udało …-mroweczkab…

Od pewnego czasu przyglądam się Pana zdjęciom, są bardzo dobre ale to… mniej niż przeciętne Szkoda

jestem rozkochana w takich zamglonych, jesiennych pejzażach…www.moje-musicale.blog.onet.pl

Zastanawiam sie co miało być ukryte za tym zielonym drzewem z lewej strony …?-z pozdrowieniami-mroweczkab…

piekne zdjecie,cudowne kolory!!!!!!!!!

Cyferki znajdują się na ciemno-szarych prostokątach, które powinny różnić się od czarnego tła. Jeżeli ich nie widać (tych prostokątów) to jasność monitora jest zbyt mała. Przy takim ustawieniu giną ciemne szczegóły zdjęcia, a kolory są zbyt intensywne.

ojeeeeeeeeeeej nie wiedzialam…. Musze sie tym zainteresowac… Pozdrawiam:-)

Okazałem się niepokornym !?!

robisz ładne zdjęcia, ale chyba proponuje zaczerpnąc trochę pokory? dystansu? pozdrawiam

u mnie 1% i 2% są mało różniące ale ogólnie wszystkie się różnią więc chyba dobrze… ale zdaje sobie sprawę z tego że na kazdym monitorze może być różnica nawet na takim samym ) wiele zalezy od ustawień Powiem Ci coś Czado.!!! gdyby Twoje zdjęcia były złe, to nawet najlepsze ustawienia innych monitórów nic by nie dało… !! Ale tu nie chodzi tylko o nasycenie barw o ustawienie ale o to że potrafisz złapać w kadrze to co się czuje sercem, Twoje zdjęcia żyją nie dlatego ze są kolorowe, soczyste ale dlatego ze patrzysz uczuciami i potrafisz je przekazać w fotografii … Mało kto to potrafi …..cieszę się że poznałam Ciebie i Twoje prace ))

A mi zdjecie to przypomina bardzo irytujacy moment w dosc klasycznej juz grze przygodowej Atlantis. Tak wiele chwil spedzilam w podobnym miejscu wtedy czekajac na pewnego zwierza…

Beskid Niski w okolicach Rymanowa

las… ktory pamietam i za ktorym tesknie….

na rozstaju dróg …ufff ciężka sytuacja

Cudne zdjęcia! Chociaż mam 13 lat i jak jedziemy samochodem, a moi rodzice zachwycają się pięknymi widokami to śpię, pańskie zdjęcia mnie zachwyciły. Są takie wyciszające i pocieszne. No i naturalnie bardzo profesjonalne. Bardzo dziękuje.

G5? Aberracja chromatyczna to chyba dla mnie najbardziej irytująca wada Canona

To zdjęcie wyraża stan mojego ducha. Dziękuję

Wędrujesz sam po tych pięknych terenach, czy dzielisz z kimś tę radość…?Bo, że z nami, to widzę… Pozdrawiam.

za kazdym razem kiedy ogladam twoje zdejcie wydaje mi sie ze juz nic piekniejszego nie moze byc a jednak za kazdym razem jestem milo zaskoczona!!! gratulacje

czy można siedzieć w domu, gdy na zewnątrz tak pięknie??

Piękne zdjęcia bardzo mi się podobają – zapraszam na http://www.zwierzeta9.blog.onet.pl

Nie bardziej niż każde inne Gdyby tak było od początku, już ktoś by to zauważył.Stało się to podczas odtwarzania archiwum – kilkaset zdjęc musiałem wstawić ponownie we właściwe miejsca i jak widać nie udało sie uniknąć pomyłek. Jeszcze raz dzięki za zwrócenie uwagi. Pozdrawiam

JESTEM POD WRAŻENIEM WSZYSTKICH, PRZEPIĘKNYCH ZDJĘĆ. GRATULUJĘ I DZIĘKUJĘ ZA DOZNANIA ESTETYCZNE.

Cieszę się, że znajdujesz w moich zdjęciach coś więcej niż widoczek.

Twoje zdjęcia są poprostu piękne!! Uwielbiam fotografować naturę, a to, co nam pokazujesz-poprostu….poprostu jest piękne:)pozdrawiam i zapraszam kiedys do mnie:) http://sister112.blog.onet.pl

Hej Czado ) i Ty Olku też … Robiłam zdjęcia różnymi aparatami i wywoływałam zdjęcia w różnych laboratoriach … Wiecie co ?? Nawet z jednej kliszy, czy z jednego aparatu były zdjęcia o róznych nasyceniach barw ( ustawienia ) …. Czado był moment że też chciałam zapytać o to nasycenie , czemu masz tak soczyste, czasami aż zbyt mocne nasycenie ( mnie się to podoba ) ale nie pytałam bo na własnej skórze przekonałam sie, że soczystość jest zależna od tylu czynników … Ale Olku tylko ten co robi zdjęcia wie czemu jest tak a nie inaczej zanim zaczniesz krytykować najpierw sprawdź )) pozdrawiam

Pisałem już o tym tutaj. Postrzeganie kolorów to kwestia kalibralicji monitora i … oka. To jak postrzegamy kolory na monitorze zależy też od światła obok, w pomieszczeniu. Każdy z nas patrząc na to samo widzi inaczej. Aparat (Canon G5) nie ma znaczenia. I tak stosuję ręczne ustawienie balansu bieli, filtry przed obiektywem i cyfrowe. Wygląda na to, że jesteśmy inaczej skalibrowani Pozdrawiam.

Czado to ja (my)dziekuje Tobie za te wspaniale zdjecia!Kazdego dnia zagladam tutaj czy nie ma nowego twojego dziela!To jedyny foto blog gdzie zagladam!Nie tyko fotografujesz miejsca ktore kocham,do ktorych jestem przywiazana,ale takze pokazujesz je w taki sposob ze trudno sie w nich nie zakochiwac ciagle na nowo!Dziekuje CI za to!

Tak Nenyan ma rację … to my powinniśmy podziękować Tobie- ja podziekuję od siebie -za co ? za dostarczanie barw moim oczom, mojej duszy za możliwość budowania w sobie artystycznego piękna … z pozdrowieniami mroweczkab … malutka istota tego świata

niby nic a jednak coś… do wszystkiego potrzeba iskry bożej i ty ją masz, niestety…:))

Nie do wiary… Czy w Tobie jest naprawdę tyle ciepła…? Te zdjęcia porażają przytulnością, błogością, ciepłem…

Piękne zdjęcie, to się nazywa sztuka… Ustawiłam sobie je na tapecie. Dziękuję za wszystkie piękne fotografie.

Czytałam ostatnio pewną piękną książkę, pochłonęła mnie całkowicie i była odpowiedzialna za niejedną nieprzespaną warszawską noc, za gnanie z duszą na ramieniu o poranku na zajęcia, za przegapienie niejednego przystanku w tramwajach i autobusach…I kiedy tak właśnie wraz z zachodzącym słońcem podróżowałam tramawjem do domu, oczarowało mnie, przeszyło i zamurowało jedno Zdanie, wcześniej już delikatnie zakreślone ołówkiem przez innego oczarowanego czytelnika:”Dlaczego poetami nazywa się tylko tych, którzy piszą wiersze słowami? Przecież są tacy, którzy czynią to o wiele piękniej i nie potrzebują do tego słów…”Błyskawicznie moje myśli skojarzyły to z Tobą, Panie Zaklinaczu Światła… I chyba nie muszę mówić dlaczego… Najlepszą odpowiedzią są Twoje Fotografie…

oh to światło uwielbiam taką grę swiateł i łapanie słońca na różnych przedmiotach i ludziach )) gdy robiłam znajomym zdjęcia na ślubie to wiesz co … chciałam uchwycić ich w takim wieczornym świetle. Wiosną zieleń jest bardzo jasna i soczysta biała suknia pani młodej czasem pochłania byt dużo tej zieleni. dlatego ryzykowałam i robiłam dużo zdjęć pod kochane popołudniowe słońce, oraz łapałam je pomiedzy gałązkami )) Gdy wywołałam zdjęcia zaskoczyły nawet mnie samą ) byłam zadowolona z pracy a na jednym właśnie tak jak przy tych liściach słońce skupiło się pośrodku i wyglądali jak w kadrze z filmu )))piszę troszkę nieskładnie ) ale to moja pięta ) serdecznie pozdrawiam

zauważyłam, ze właśnie dęby bezszypułkowe przepięknie sie przebarwiają na czerwono, piękne zdjęcie, oddaje ten ciepły jesienny nastrój

Obiecywałam sobie, że do wiosny, czyli do czasu gdy i ja znowu wyrusze w gory nie bede tu wchodzic, bo widok tych pięknych zdjęć aż boli. Nie wytrzymałam, i znowu zabolało:) strasznie isię tęskni to zieleni, do kolorów, do ciszy… Ladnie to ktoś tu ujął, naprawdę musisz mieś w sobie bardzo dużo ciepła i hmmm….. takiej poprostu dobrej, pozytywnej energii żeby być tak wyczulonym na piękno natury:) Pozdrawaim choć niewiem kim jestes Zycze kolejnych pieknych zdjec i wrazen z wypraw na szlak

Klasyka zawsze piękna! – dobre zdjęcie, idealnie dobrane kolory, gratulacje

I znów tylko iść, biec przed siebie, na to Wzgórze i gonić Słońce, chwytać jego ostatnie promienie… Niczym Mały Książę i jego cogodzinna ‘jesień dnia’… I choć „najważniejsze jest niewidzialne dla oczu”, to czasem trzeba czegoś takiego Cudownie Niewyrażalnie Widzialnego, by to Niewidzialne w nas obudzić…

Trudno znalezc odpowiednie slowa… Po prostu piekne…

Milcze …podziwiam …. tesknie…

Coś pięknego …jeśli na codzień za pomocą słów, gestów i swojego istnienia oddajesz równie dużo ciepła co tu za pomcą zdjęć … to najbliższa Ci osoba ma ogromny skarb… -mroweczkab…

piekne ,urokliwe,cieple zdjecie……………………

Ładny tytuł… Chyba kolory go sprowokowały…Powiedz, dlaczego zachody, wieczory mają taki nieodparty urok…?Ten jest uchwycony przepięknie…Czy kiedykolwiek „psujesz” zdjęcia…? Pozdrawiam ciepło.

Ładne, zwykłe, przeciętne… Dotychczas reprezentował Pan wyższy poziom

Piekna ta droga! No i jak tu nie odwiedzic Rymanowa Zdroju?

i kolejne twoje wspaniale zdjecie ktore przenosi mnie w miejsca gdzie moge odpoczac,oderwac sie od swiata……..marze zeby pochodzic po takiej lace,dziekuje ci za jej”namiastke”bardzo piekna bo widziana twoimi oczyma!

Takie piekne… i jeszcze dziewicze…

Gdyby nie ta brzoza po prawej,byłby to zwykły widoczek,a tak jest to przepiękne zdjęcie-moim skromnym nieprofesjonalnym zdaniem.A propos-oglądam ten blog od kilku godzin i napatrzeć się nie mogę.Wrócę tu jeszcze.

Twoje zdjęcia zaczynają działać na mnie destrukcyjnie ;] Zaczynają mi mieszać i prowadzą do dysfunkcji procesu motywacji Po prostu nie chce mi się uczyć, mam ochotę wyrzucić wszystkie książki do kosza kusząco stojącego nieopodal i czmychnąć stąd jak najszybciej… w góry. Gdzie takie barwy czarują nas nieprzykurzone i niewyblakłe, jak tu w Warszawie…’Chciałbym jednym zdjęciem zmienić światale powstrzymam się jeszcze…’I ja też. Się powstrzymam. Nie ucieknę. Pójdę na spacer po cmentarzu powązkowskim. I poszukam innego piękna. I wezmę taki stary aparat, który wczoraj podarował mi mój Ktoś, taki niesamowity stary aparat, który ma kliszę 6×6 i taki staroświecki, bodajże skórzany obiektyw jak harmonijka Czarowność. ))nen.

Za tym drzewem schowałem słońce świecące w obiektyw, które było zbyt mocne by znaleźć się w kadrze (wypalało wszystko). Ale zgadzam się, że tej brzozy po prawej trochę za dużo. Dziękuję za opinię i pozdrawiam.

Mnie by tez tam było dobrze…

Malowniczo, spokojnie, cicho,pieknie…

piekne jak zwykle piekne takie pieknie jessienne!! az chce sie siasc kolo tez brzozy i zachwycac jesienia i zapomniec o całym świecie

szczęśliwykto patrzeć potrafii widzikto nie szuka daleko ułudybo pod nogami trawai liście mówią muzostań…Pozdrawiam ciepło, lecz już deszczowo ( u nas…)

W tej bajce nic nie działo się przez przypadek…choć morału nie ma…

Brawo! O wiele lepsze niż „Masz wybór”

I jestem znów, choć na kilka chwil… Żeby odetchnąć tak jesiennie i radośnie, takim światem nietutejszym i tutaj chwilami zupełnie nierealnym. [Jestem w oszklonym budynku Biblioteki Uniwersyteckiej. Przez szklany sufit widzę chmury wędrujące po błękitnym niebie. I oślepiające słońce. Na tymże szklanym suficie widzę też ponaklejane czarne sylwety ptaków. Tak, coś tu jest nie tak jak powinno...]Nie wyobrażałam sobie nawet, że to ‘wiosenne zdjęcie’ ma w sobie tyle ciepła, tyle miękkiej, przytulnej czerwieni… Chciałoby się tylko wędrować i wędrować… I wiesz, tak się teraz śmieję sama z siebie, bo kiedy patrzę na Twoje fotografie to wydaje mi się, że pora roku, którą właśnie w danym momencie uwieczniasz musi być najpiękniejszą z możliwych. Po czym przychodzi następna, a z nią inne czarowności, jak te jesienne palety czułych barw… i mała zauroczona Nulka zmienia zdanie Pozdrawiam ciepło,Nenyan

Dziękuję za słowa, które czytam uważnie, ale łatwiej mi opowiadać zdjęciami. Pozdrawiam i zapraszam.

Nie poprawiaj się dla mnie … bo to milczenie to nic złego … Twoja reakcja zwrotna mi wystarczyła ! chciałam tylko wiedzieć, że zauważasz mój ślad … i to mi wystarczy -pozdrawiam -mroweczka….

A ja myślę, że z pisaniem nie jest u Ciebie wcale źle – dowodzą tego piękne, czasami poetyckie tytuły i podpisy do fotografii. Czas – to już zupełnie inna historia… Tego ciągle brakuje…A zdjęcie, jak zwykle, piękne. Bajeczne. Pozdrawiam. Też ucieszyłabym się z dialogu…

Założę się, że gdzieś tam pośród drzew ukrywają sie całe zastępy Sillinga – to takie małe i mądre uskrzydlone istotki, które wymyśliłam zresztą na tę scenę wwędrowała też inna postać – w długim zielonym swetrze i czerwonym szaliku, z rudą, zmierzwioną czupryną, mnóstwem piegów i wielkim uśmiechem na twarzy…. iście bajeczny obrazek. Bardzo mi się podoba.

Od jakiegoś czasu jestem tutaj częstym gościem … zostawiałam po sobie ślad … jednak dla Twojego oka niezauważalny … zostaje mi tylko cicho oglądać … Wasze -Twoje i przyrody dzieła … -mroweczkab…

***A jeśli kiedyś odejdę To aleją przepełnioną liścmi Które łasząc sie do stóp jak pies Będą mi drogowskazem do nieba Bo jeżeli kiedyś odejdę To tylko w październiku Żebym mogła zapach Tej ostatniej jesieni Zabrać ze sobą Na niebieskie połoniny Pana…***

Tak jak dziecko poturlac sie w miekkich lisciach, pobiegac miedzy drzewami i schowac tak, aby nikt nas nie znalazl … Oj, chcialabym!

Gdyby nie ostanie zdanie pomyślałbym, że ten wiersz ktoś wykradł z mojej głowy, bo ja choć tak pisać nie potrafię, tak samo czuję……dziekuję cichutko…